Maybe on the moon

زمان کودکی در رمضان، بیرون از منزل چیزی نمی خوردم

پدرم می گفت با تو کاری ندارند

اما من خودم را مسن می پنداشتم

حال اما انگار با لجاجت بر خلاف قانون عمل می کنم

دوست دارم دستگیرم کنند

 

 

Whole

این روزها، زمانی که در خیابان قدم می زنم، مدام یک چیز را با خودم تکرار می کنم

من هم آدم عادی هستم

 

Unknown artist

اما کاش زندگی همیشه در شب جریان داشت 

 

A sailor without the sea

Eat me drink me

از فکرِ آینده وحشت دارم، چون آینده جز تنهائیِ دوباره هیچ‌چیزی ندارد

هیچ، جز آن زندگیِ بی‌محتوایِ کپک‌زده

 

 

همان مکافات

 

Even in insurance

امروز اما هیچکس نیست

مانند دیروز 

مانند دو روز گذشته 

مانند هفته گذشته 

مانند ماه گذشته

مانند سال گذشته 

مانند روز تولدم 

 

هیچکس نیست 

می دانم چیز جذابی از این دهان بیرون نمی آید

می دانم که سراسر غم است و غم

اما واقعا نباید هیچکس باشد که تنها چند ساعت این ها را بشنود و برود؟

برود

نمی خواهم هیچ کار دیگری بکند

فقط بشنود و بعد برود 

غریبه ای که همیشه در ذهنم آشناست

Version Not found

و اما شما 

بله دقیقا خود شما 

درنگ نکن 

درست است، خود شما 

 

 

امروز را فقط از جناب آنتونی کمک می گیرم 

یعنی گرفته ام 

اما جناب آنتونی، مراعات مرا نیز...

مگر ذهنم چقدر توانایی بازسازی دارد؟

دیگر گاهی مانند خودرویی که در گل گیر کرده عمل می کند

زور می زند که آن ها را بازسازی کند

اما همیشه هم خوب عمل کرده 

آنقدر خوب که خیال، خیالی بودنش را از دست می دهد و به واقعیت تبدیل می شود

Cyclone

اما تیرسن چه؟

او که خالق را منزجر می کرد

من را چه می کند؟

جناب تیرسن، آن روز را به یاد داری؟

من تو را می نواختم 

گفت چه چیز را زمزمه می کنی؟

گفتم فرخزاد 

جناب تیرسن، نتوانستم تو را تقسیم کنم 

که ام؟

که می توانم باشم؟

همان بیکل

جناب تیرسن، احساس می کنم که دیگر من سنگینی قطعه ات را به دوش نمی کشم

جناب تیرسن، قطعه تو سنگینی مرا به دوش می کشد

جناب تیرسن، باز هم قرار است که فرار از قرار غم اتفاق بیافتد؟ 

EOC FIRST DEATH

جناب دیکینسن

او گفت که امپراتور ابر ها از پس این جنگ بر نمی آید

اما کاپیتان چه گفت؟

لعنت فرستاد بر او و روی تصمیمش ماند 

جناب دیکینسن، او بر روی تصمیمش ماند با اینکه می دانست آخرش مرگ است

اما همه آنها آمده بودند که در فراسنه بمیرند

 

جناب دیکینسن

از همه این ها که بگذریم 

بخش پایانی را چه کنیم؟

کدام یک ایده آن خراش روی قلب را داد؟

کدام یک از شما با آنها در فرانسه مرده بود؟

 

جناب دیکینسن

رؤیا پردازان شاید بمیرند

اما رؤیا ها نه! 

North

باید خودم را به قتل برسانم

ناله نیست

جلب توجه نیست

فقط کار درستی است که فکر می کنم

تنها راه رهایی از این مصیبت همین است

به چه قیمتی نفس بکشم؟ 

تا کی این جنازه را به این طرف و آن طرف بکشانم؟ 

تا کی به مغزم مشت بزنم و بگویم:نه، همه چیز خوب است

تا کی به خودم دروغ بگویم؟ 

حرف دیگری نیست

باید خودم را به قتل برسانم

~125CC

برای نخی سیگار و استراحت چند دقیقه ای از محل کار بیرون آمدم

پک می زدم و در رنج و خاطرات غوطه ور بودم 

ناگهان چشمم به یک موتورسیکلت سوار افتاد

حدود 18-19 سال سن داشت

چرخ جلو را از زمین بلند کرد و به اصطلاح تک چرخ زد

نگاهش می کردم و آهسته می خندیدم 

آرزو می کردم که جای او باشم 

همانقدر احمق

همانقدر مصمم به بلند کردن چرخ جلو موتورسیکلت و مفتخر به خود 

همانقدر پوچ 

ناگهان به یاد آوردم که باید به محل کار بازگردم 

لبخندی زدم و به راه افتادم