NA

خوابی‌ست که بین لرز و تب می‌آید
جانی‌ست که از صبر به لب می‌آید
بیهوده خروس لعنتی می‌خواند
شب می‌رود و دوباره شب می‌آید...

 

L'enfant sauvage

می گفت باید فکر کنم 

گفتم تا 12 امشب

نه یک دقیقه زود تر

نه یک دقیقه دیر تر

آن جمله در فیلم نولان را به یاد داری؟

پیر مرد گفت:من از مرگ نمی ترسم، ترسم از زمان است.

برای همین است که همیشه از زمان ترسیده ام

زمان بود که روزِنا را به کشت داد

19:51 را یادت هست؟

آن زمان،زمانی بود که زمان در زمان Marooned می ایستاد

تا تو به استغاثه بایستی 

حالا متوجه شدی؟

پس دیگر برای من از فکر کردن بیشتر نگو

دیگر زمانی نیست

VQ

آپدیت اندروید 10 اومده

حتما آپدیت کن خیلی ویژگی های جدیدی بهش اضافه شده

نگاه کن می تونی برنامه ر شناور کنی

اصلا انگار شده آیفون

پولش ر که نداریم حداقل اینجوری حس آیفون داشتن بهت دست میده

این ها را برای من تعریف می کرد و من مبهوت بودم

سر تکان می دادم و حرف هایش را تایید می کردم

ابتدا برایم مسخره آمد

به کل یادم رفته بود که اصلا ورژن اندروید گوشی ام چند است

من که نهایت استفاده ام از گوشی تست کردن برنامه هایی است که نوشته ام

حالا رنگ بخش تنظیمات سفید باشد یا سیاه چه فرقی دارد؟

بعد فکر کردم که شاید او با همین چیزها خوشحال است

چرا باید مسخره اش کنم؟(در ذهن خودم)

چه ذوقی کرده بود!

با خودم وارد یک جنگ شدم

آخرین باری که ذوق کردم کی بوده است؟

BC

گیتارم آسیب دید

قلبم هم

Back

ابتدا فکر می کردم مزخرف می نویسم

اما ارسال کردم

پاسخ نداد

دوباره نوشتم

پاسخ نداد

دو پیام دیگر هم ارسال کردم و باز هم پاسخ نداد

فکر کردم همه چیز تمام شده

چند ساعت بعد جواب داد

امروز هم آمد

من می دانستم بخاطر من آمده

می خواست فقط بداند هنوز نفس می کشم یا نه

کاش می فهمیدی

اما ای عزیز تر از جان می رسد روزی که پرواز خواهم کرد

آن روز اگر خواستی از من یادی کنی Marooned را حس کن

اگرچه گمان نمی کنم پرواز را بدانی

GBU

دراز کشیده بود

روی پایم

هیچ چیز نمی گفت

سخنران من بودم

دستم را گرفته بود و آرام می فشرد

بعد لبانش را تکان داد

می گفت نمی دانم باید چه بگویم

اما یک قول از تو می خواهم

گفتم چه؟

گفت بمان

لبخند زدم

چند روز بعد

با عصبانیت از خودرو پیاده شد

به دنبالش رفتم

گفتم لحظه ای صبر کن

گفت بگو

گفتم از کجا می دانی که برای من تفاوتی ندارد؟

آنقدر خشک بوده ام که کسی دیگر این حرفها را باور ندارد

همه فکر می کنند تمام من از منطق تشکیل شده است

درست است

اما باور کنید من هم انسانم

بعد شروع کرد به حرف زدن

زمانش را نمی دانم

اما در آخر فهمیدم

فهمیدم که درست فکر می کردم

انسان تا زمان مرگش تنهاست

بعد از آن هم تظاهر

راستی

دیگر نمی گویم:فردا می آیی؟

Echoes

سیگار می کشیدم

کنار پنجره

طبقه سوم

ابتدا به رو به رو نگریستم

همان درختان سبز و فرودگاهی که گاهی چند نفر را جابجا می کرد

به کجا می روید؟

همه جا همین است

بعد به پایین نگریستم

کاشی هایی که معلوم نیست تا کی این موجودات کثیف روی آن راه بروند

بعد از خودم پرسیدم

به نظرت محکم است؟

می تواند استخوان هایت را خرد کند؟

کاری کند که برای همیشه از پایین به بالا بنگری

داشتم پرواز می کردم

ناگهان با رسیدن سیگار به دستم فرود آمدم

MS

اینجا چه می کنم؟

19:51

گذشت

با یک پارچه ی سفید روی دستم

اینجا چه می کنم؟

نمی دانم کجا اما قطعا نباید اینجا باشم

نیست هوای نفسی سینه را

اما ماندم

تنها برای تو

 

went

چه قدر دیشب برایم جالب بود

نمی دانم جدی بود یا نه اما من می خندیدم

کیفش را جا گذاشته بود

جورابش را نپوشیده بود

استرس را در وجودش از پشت تلفن می فهمیدم

و من همچنان می خندیدم

اما جا خورد

منتظر صحنه ی دیگری بود

قول می خواستی؟

می دانی که نمی توانم

امشب ساعت 19:51

قطعا باز هم خبر می دهم

اما نه مانند دیشب

هنگامی که دیگر نتوانی فکر کنی

آن زمان که فقط مبهوت باشی

راستی

دیگر فردایی نیست که منتظرت باشم

More

درام؟

مرا چه فرض کرده ای؟

5 سال تنها بوده ام

گمان می کنی نمی توانم؟

درست است تا بحال اینطور نبوده ام

اما یک لحظه هم گمان نکن نمی توانم

پشت چراغ قرمز ایستاده بودم

خودرویی در کنارم بود

پخش می شد:صبحت بخیر عزیزم،با آنکه گفته بودی دیشب خدانگهدار

چنان در فکر فرو رفتم که با صدای بوق خودرو های عقبی متوجه شدم که چراغ سبز شده است

به خانه که رسیدم این جمله را در اینترنت جستجو کردم

متوجه شدم که آهنگی است متعلق به فردی به نام معین

به داستان پشت شعر کاری ندارم

حتی به آن ویولن که با غم هرچه بیشتر می نوازد هم کاری ندارم

اما آن جمله

نماد انسانی است که نمی تواند باور کند

شاید نمی خواهد

به مظلوم ترین شکل ممکن احساسش را بیان کرده است

می دانم

وانهادگی سخت است

خودم هم گاهی بیم آن دارم

اما سخت تر از آن هم وجود دارد

راستی

فردا می آیی؟

فردا چطور؟