Bird

به صبح بی پنیری

به این اعصاب کیری

نمازم را قضا کن

سحر شاید تو سیری

WGS

زرتشت پرسید قدیس در میان جنگل چه می‌کند؟ و قدیس پاسخ داد سرود می‌سرایم و می‌خوانم و با سرود می‌خندم و می‌گریم و زمزمه می‌کنم. این گونه خدای را نیایش می‌کنم. با سرود و گریه و خنده و زمزمه خدایی را نیایش می‌کنم که خدای من است. اما تو ما را چه هدیه ای آورده ای؟ زرتشت با شنیدن این سخنان در برابر قدیس سری فرو آورد و گفت مرا چه چیز است که شمایان را دهم! باری، بگذار زودتر بروم تا چیزی از شمایان نستانم! و اینگونه پیرمرد و مرد خنده زنان چون دو پسرک، از یکدیگر جدا شدند.
اما زرتشت چون تنها شد با دل خود چنین گفت:
چه بسا این قدیس پیر در جنگلش هنوز نشنیده باشد که خدا مُرده است.

High

مگر می توانی رنج را بفهمی؟

زمانی که سکوت کردی

موسیقی چه زمان نواخته می شود؟

هنگامی که کلمات خفه می شوند

هنگامی که واژه ها شرم دارند از سخن گفتن

موسیقی صدای بی صدایان است

Life

تو نمی توانی چهارفصل زمستان را بفهمی
بجای "ز"،"ج" قرار دادن به هستی را بفهمی

 

Matter

یعنی ممکن است فردا پایان باشد؟

این اتفاق میمون

تا شما عاشقان زندگی

شما انسان های معدوم شده 

شما که برای لحظه ای بیشتر به هر امید واهی دست می برید

آن هنگام فقط به تماشا می نشینم و تلاش شما برای بقا را به سخره می گیرم

ای عاشقان،به مرگ سلام کنید

 

NYC

در بهترین حالت روحی این را می نویسم

هدف زندگی،مرگ است. 

Marooned

آه نهنگ تنهای من 

آه از این قرابت

هر دو در این جسم متلاشی سوار روح میشویم

بگریز دوست من 

به تنهاییت بگریز

 

Failed

اگر خدا مرده باشد چه؟ 
که هرچه فکر می کردیم به باد باشد چه؟ 
که منطق و هوار به جایی نرسد
میان خاک سرد نمناک خوابیده باشد چه؟ 

​​​​​​

عین میم

Smoke

دیگر چه مانده جز پس مانده های سیگار و گل

انسان 

انسان برخیز

بردار و بِکِش

آرام بِکِش

روی دستت بِکِش

درست در جای قبلی 

تا شاید بمب خدایگان و بلوای بردگان خاموش شود

آن روز حاکم خود محکوم است

محکوم به مرگ 

محکومانِ به مرگ

انسان این تقلا چیست؟

بِکِش و آرام شو

شلیک کن تا تو خلاصه شوی در خویش

شلیک کرد 

شلیک 

And cream

یک روز شب بود و فقط گریه
دیوار بود و دود و فقط دره
فکر فرار و بود و فقط کله
سوختم از داغی سیگار

 

به هر طرف رفتم خماری بود
رودی در سرم جاری بود
خونی روی رگِ خالی بود
بعد بر می گشتم از خانه

 

هر روز فکر می رود به آخر شب
کاف و کتاب و شعرِ آخرشب
تو می خوری کتک را هرشب
توی سرت زباله و پسمانده

 

مانده راهی به آینده؟
یوسف درون چاهِ پدر مانده
کنکاش در فعلِ عقب مانده
هر روز و شب سیاهی محض است

 

عین میم

برگرفته شده از شعری متعلق به سید مهدی موسوی