Revoke

اما نمی‌توانم بپذیرم

پس از آن چگونه تحمل کنم؟

چگونه پوزخند او را ببینم و باز هم در راه او قدم بگذارم؟

خالق

مخلوقت نه از سر غضب

نه از سر طغیان

بلکه از کشاکش دو روح ترک خورده خسته است که اینگونه به آن بارگاه بلند می‌تازد

اخوان ثالثت را مگر بیاد نداری؟

فرود‌آی از آن بارگاه بلند

رها کرده‌ی خویشتن را ببین!

آخر سفاک هم چنین به نظاره جان کندن مخلوقش نمی‌نشیند

گوشت و استخوان است

خیال می‌کنی نمی‌شکند؟

خیال می‌کنی شرحه شرحه نمی‌شود؟