شاید امیدوارانه ترین سخنی است که اینجا می نویسم
قطعا دیگر تکرار نخواهد شد
اما حضور زیبای یک شخص زندگی را برای لحظاتی برایم شیرین می کند
زیبا و شیرین؟ قطعا زندگی این دو ویژگی را ندارد
اما انکار چرا؟
می دانی وقتی تا ته خط رفته باشی و دیگر امیدی برایت باقی نمانده باشد یعنی چه؟
می خواهم اینجا از حضور نجات بخشت تشکر کنم
کوچه خالی بود
کوچه خالی
بی تو عاری از هر حس و خیالی
دست در دست هم
شلیک کرد تا تو خلاصه شوی در خویش
شلیک کن
آری؟
آری
خورشید داغ روی سر ظهرم
پاشیده شد
به پایین نگاه کن
می بینی؟
کوچک
سیاه
منفجر شد
طلوع
دوباره اشتباه کن
به چه می اندیشی؟
حرکت به سمت غروب
بالا را نگاه کن
می بینی؟
کوچک
به بوسه هایی که بوی زخم می دادند
به زخم های چرک کرده که در یادند
دوباره می نویسم
و دوباره می نویسم
ام تا کی؟
روزها می گذرند
به چه قیمت؟
می دانی رنج خالص چیست؟
رد شه
اتفاق تازه هم افتاد
تغییری نکرد
چرا می نویسم؟
شاید تنها سلاح است
در برابر کی؟
نمی شود
قدرت ها برابر نیست
ظهور و حضور
تغییری می کند؟
نه
رد شه
می ترسیدم آینده چاه شه نباشیم
یا اینکه بمیریم و دوباره توی این زندگی شوم پاشیم
زندگی شوم
چرا تمام نمی شود؟
مگر نفر چقدر قدرت دارد؟
سیاه است
رد شه
دیگر نمی شود
دیگر نمی توانم
چرا زودتر تمام نمی شود؟
یعنی باید خودم؟
بله
نجات دهنده در گور خفته است
رد شه
دوباره شروع می کنم؟
نه زمستان همچنان باقی است
سیگار را روشن کن؟
چه کار داری به اسرار؟
شاید همین است
رد شه
بیست سال آینده؟
تا هفته دیگر را نمی توانم پیش بینی کنم
بحث مرگ و زندگی است
حضور خواهم داشت؟
رد شه.
دیوار مست و پنجره مست و اتاق مست
این چندمین شب است که خوابم نبرده است
واقعا چندمین شب است که خوابم نبرده است؟
دیگر قرص پاسخگو نیست
نمی دانم به چه متوسل شوم
چرا همه چیز نابود است؟
رد شه
