Graves

دیگر نمی‌توان از باران نوشت

هنگامی که هر قطره‌اش از چشمان من چشمه می‌گیرد

در این زمانه که هر دستی برای کمک دراز می‌شود، در انتها حقیقت را بروی صورتت قی می‌کند

اینکه درد را باید برای خویش در اعماق هر سیگار حبس کرد

تنفر را کسی می‌تواند داشته باشد که هنوز توانی دارد

آه که حتی توان تنفر داشتن را هم ندارم

هر روز صورتم را روبه زمین نگه می‌دارم تا مبادا تکه‌ای از خاطره‌ای، تکه تکه‌ام کند

من باختم

آخرین روزنه های امید را با فیلتر های سیگارم مسدود کردم

چون دیگر نمی‌خواهم به سوی روزنه‌ای حرکت کنم

نه

این ضعف نیست 

اضمحلال است

اما

باخت من به سیگار بود؟

یا

فیلترهایش؟

Please

بیا

بیا 

بیا 

بیا 

ای مرگ

بیا

Creator

کل زندگی رو انشاء کنید به درد

Emotional Summer

عملا در لجن دست و پا می‌زنم

و تنها یک چیز تسکینم می‌دهد

مرگ، نقض ضرورت است

404Not found

از شدت درد، نگاهی به مخاطبان گوشی‌ام انداختم

هیچکس را نداشتم که صحبتی با او بکنم

wheel of time

آنقدر پوچ و عبث شده است که همین چند خط نوشتن، تنها به عبث بودنش اضافه می‌کند 

At home

گوشه‌ای

کنجی

دالانی

دخمه‌ای

هرجایی که فقط روانم آسوده باشد

دیگر کششِ این استرس نهان را ندارم

دیگر توانایی تحمل اضطراب هایی را که از نزدیکانم به من منتقل می‌شود را ندارم

Shadows of the Past

هنگامی که در گذشته و آینده باشی، بر روی زمین نیستی

مانند تمام کسانی که مرده‌ اند

و تمام کسانی که هنوز زاده نشده اند

اما من، نه مرده‌ام

و نه قرار است در آینده زاده شوم

من یک هیچ‌ام

آینده را که هیچگاه نتوانستم تصور کنم

می‌ماند گذشته

گذشته‌ای که بس به حال می‌ماند

آنقدر در گذشته مانده‌ام که تبدیل شده‌ام به یک هیچ متحرک بر روی زمین 

Nirvana

موجودیت هنر، دلیل محکمی بر کثافت و عبث بودن زندگی است 

Atonement

از یاد برد هرچه که قبلاً به یاد داشت

امّیدهای مسخره‌ای که زیاد داشت

به هرچه در زمین و زمان اعتقاد داشت

زل زد به سقف... گریه‌تر از ناامید بود