Up

منفجر شد

طلوع

دوباره اشتباه کن 

به چه می اندیشی؟ 

حرکت به سمت غروب

بالا را نگاه کن 

می بینی؟

کوچک

Forty six and two

به بوسه هایی که بوی زخم می دادند

به زخم های چرک کرده که در یادند

دوباره می نویسم

و دوباره می نویسم

ام تا کی؟

روزها می گذرند 

به چه قیمت؟

می دانی رنج خالص چیست؟

رد شه

West

اتفاق تازه هم افتاد 

تغییری نکرد

چرا می نویسم؟

شاید تنها سلاح است

در برابر کی؟

نمی شود

قدرت ها برابر نیست

ظهور و حضور

تغییری می کند؟

نه

رد شه

North

می ترسیدم آینده چاه شه نباشیم

یا اینکه بمیریم و دوباره توی این زندگی شوم پاشیم 

زندگی شوم 

چرا تمام نمی شود؟

مگر نفر چقدر قدرت دارد؟

سیاه است

رد شه

Sober

دیگر نمی شود

دیگر نمی توانم

چرا زودتر تمام نمی شود؟

یعنی باید خودم؟

بله

نجات دهنده در گور خفته است

رد شه

Six and two

دوباره شروع می کنم؟

نه زمستان همچنان باقی است

سیگار را روشن کن؟

چه کار داری به اسرار؟

شاید همین است

رد شه

Forty

بیست سال آینده؟

تا هفته دیگر را نمی توانم پیش بینی کنم

بحث مرگ و زندگی است 

حضور خواهم داشت؟

رد شه. 

Sleep

دیوار مست و پنجره مست و اتاق مست
این چندمین شب است که خوابم نبرده است

 

واقعا چندمین شب است که خوابم نبرده است؟

دیگر قرص پاسخگو نیست

نمی دانم به چه متوسل شوم

چرا همه چیز نابود است؟

رد شه

Cookie

دوباره یادم رفته... خریده ام دو بلیط
برای خالیِ جایت در ایستگاه قطار
دوباره یادم رفته... دوباره در سفره
میان گریه دو بشقاب چیده ام انگار!

 

سید مهدی موسوی

Fall

مثل کابوس دردناکی که شخصیت‌های واقعی دارد
می رود سمتِ... دور می‌گردد، می‌دود سویِ... آه! می‌افتد

زندگی ایستگاه غمگینی‌ست اوّلِ جاده‌های خیس جهان
چمدانی که منتظر مانده، اتوبوسی که راه می‌افتد...

 

سید مهدی موسوی