On Hold & In Progress

شش ماه دیگر هم اضافه شد بر امید عبث

اما دیگر با تمام توان در برابرش ایستادگی می‌کنم

هیچ چیز مانند امید مرا نابود نکرد

که پلید است و پلید است و پلید

پیوند عمیق به درماندگی و بیچارگی، تنها راه نجات است

Request timed out

زمان سپری شده، مدت تولد آدمی‌ست

تا دوباره چرخه زندگی از نو شود

اما ندانستند که در نطفه خفه شده است 

Shirt of god

من هم می‌دانم که معمولا همه چیز در آینده درست خواهد شد 

اما امروزم را چکار کنم؟

حجم کثافت زندگی از همینجا مشخص است 

VOIP

حس می‌کردم از وجودم زندگی عبور کرد
تو بند بند بودنم خورشید طلوع کرد
تو دشت طلائی پروانه‌ها یه دختر
میون بوته‌ها آروم گلارو بو می‌کرد
نگاهم می‌کرد دردها و رنج رفتن
احساس می‌کردم خوش‌بخت خوش‌بختم
نگاهم می‌کرد که زندگی چه زیباست
آروم آروم به خواب رفتم

The waves are washing over half forgotten memory

اینک فرار از تنهایی، تنها برای پُر کردن تنهایی نیست

اینک فرای فرار است و اگر امروز نیز تنها باشم، تنها به انتها می‌اندیشم 

اینک قداست تنهایی به حد کمال تقدس رسیده است و نباید ادامه داشته باشد

اینک منتهی تنهایی، تنها به انتها محتمل است و کیست آن طرد کننده که اضمحلال را خنده سر می‌کند؟

 

Action required

به آسمان خیره نمی‌شوی و به اعماق زمین می‌نگری

با پوزخندی که از حماقت خود بیزاری 

عمق زمین گورستان است

گورستان درد را به آغوش می‌کشد و انسان را رها می‌سازد 

بی‌آنکه دریوزگی عبادت را کند

 

Nuclear fission

گاهی اندوه رهایم می‌کند اما دیگر به آن اعتنایی نمی‌کنم 

آنقدر این بازی را تکرار کرده که دستش را خوانده‌ام

رها می‌کند و ناگهان مانند سیل سرازیر می‌شود 

بارها تلاش کردم که بتوانم شنا کنم

اما به قدری مهیب است که خالق قهار هم در آن غرق می‌شود 

چه می‌توان کرد؟

من که مخلوقی نفرین شده از مسمویت ذهنی خالقی عبثم

Could I laugh again

خسته از آنچه که بود و به‌خدا هیچ نبود

خسته از منظره‌ی خسته‌ی تهران در دود

Need to delete past host

روی گرداند و رفت 

به زیستن بعد از فاجعه فکر می‌کردم

تا به اینجا نیز بیهوده بود و از اینجا به کجا باید گریخت؟

من هنوز هستم 

من در درون من است 

چطور باید از خویش گریخت؟

ناممکن است 

این حقیقت بود که مرا از پای درآورد 

به راستی که آزادی هرگز وجود نخواهد داشت 

آنگاه که خویش از خویش بیزار است و خویش در خویش جای دارد

Bleeding Heart

زرتشت گفت چه بسا این قدیس پیر در جنگلش، هنوز نشنیده باشد که خدا مرده است

شاید خدا برای قدیس جدای از خدا بودن، تنها امید باقی مانده بود 

اما انسان باید در انتخاب امید نیز سنجیده عمل کند 

جنگل، کمتر واهی است