The Moment You Turned Your Face To Me

همچون ابر انسانی منفرد

آنچنان غرّه که گویی مبرا از قضای حاجت

غایتت اما همان کثافتی‌ست که کفتار هم از استشمامش عاجز است

دست‌کم هنگام شستن باسن مبارک خود را بخاطر بیاور

که لباس و عطر و آن ناخنی که برای کاشتش مدت ها در صف انتظار بودی، پلیدی انسان بودنت را پنهان نمی‌کند

 

پی‌نوشت: مخاطب شخص مشخصی نیست

هرکه را که در ذهن و چشم دارید، مخاطب است