Father

همیشه دیدن صندلی و نیمکت های خالی اندوهگینم می کند

نیمکت های کلاسی که دانش آموزانش هر کدام داستانی جداگانه دارند

صندلی های پارک که معلوم نیست کدام انسانی با اندیشیدن به چه روی آن نشسته بوده

صندلی های پارک که پیر مردی سیگار به دست روی آن به گذشته اش فکر می کرده

صندلی های پارک که زمانی دو زوج پیر روی آن نشسته بودند و الان هیچکدام نفس نمی کشند 

صندلی های پارک که دوستانی روی آن نشسته بودند و با هم می خندیده اند و الان هیچکدام از دیگری خبری ندارد

صندلی های پارک که یک پسر و دختر روی آن عشق بازی می کردند و الان یک نفر،نفر دیگر را ترک کرده

صندلی های پارک که پسری روی آن سیگار می کشیده و به معشوقه از دست رفته اش فکر می کرده(شاید هم فقط فکر می کرده)

صندلی خودرو 

صندلی خودرو 

صندلی خودرو 

صندلی خودرو

صندلی خود... 

. 

. 

. 

که همیشه جای تو رویش خالیست