MS

اینجا چه می کنم؟

19:51

گذشت

با یک پارچه ی سفید روی دستم

اینجا چه می کنم؟

نمی دانم کجا اما قطعا نباید اینجا باشم

نیست هوای نفسی سینه را

اما ماندم

تنها برای تو

 

went

چه قدر دیشب برایم جالب بود

نمی دانم جدی بود یا نه اما من می خندیدم

کیفش را جا گذاشته بود

جورابش را نپوشیده بود

استرس را در وجودش از پشت تلفن می فهمیدم

و من همچنان می خندیدم

اما جا خورد

منتظر صحنه ی دیگری بود

قول می خواستی؟

می دانی که نمی توانم

امشب ساعت 19:51

قطعا باز هم خبر می دهم

اما نه مانند دیشب

هنگامی که دیگر نتوانی فکر کنی

آن زمان که فقط مبهوت باشی

راستی

دیگر فردایی نیست که منتظرت باشم

More

درام؟

مرا چه فرض کرده ای؟

5 سال تنها بوده ام

گمان می کنی نمی توانم؟

درست است تا بحال اینطور نبوده ام

اما یک لحظه هم گمان نکن نمی توانم

پشت چراغ قرمز ایستاده بودم

خودرویی در کنارم بود

پخش می شد:صبحت بخیر عزیزم،با آنکه گفته بودی دیشب خدانگهدار

چنان در فکر فرو رفتم که با صدای بوق خودرو های عقبی متوجه شدم که چراغ سبز شده است

به خانه که رسیدم این جمله را در اینترنت جستجو کردم

متوجه شدم که آهنگی است متعلق به فردی به نام معین

به داستان پشت شعر کاری ندارم

حتی به آن ویولن که با غم هرچه بیشتر می نوازد هم کاری ندارم

اما آن جمله

نماد انسانی است که نمی تواند باور کند

شاید نمی خواهد

به مظلوم ترین شکل ممکن احساسش را بیان کرده است

می دانم

وانهادگی سخت است

خودم هم گاهی بیم آن دارم

اما سخت تر از آن هم وجود دارد

راستی

فردا می آیی؟

فردا چطور؟

In Any Tongue

می گفت عذاب وجدان دارم

گفتم دلیل؟

گفت می ترسم روزی نباشی و من خود را مقصر بدانم

گفتم انسانِ تنها همین است

حتی از نبودش ناراحت نیستند

می گویند می توانستیم نجاتش بدهیم

اما نه برای اهمیت و دوست داشتن

بلکه برای اینکه خود را یک انسان معرفی کنند و بقیه تشویق

در دوجا مطلب نوشتم

برای تو

اما می گویی یکبار خواندم و متوجه نشدم و دیگر فکر نکردم

حتی به ایرانسل و همراه اول هم راضی بودم

فقط صدا بدهد

صفحه روشن بشود

اما نشد

نشد

نشد

گفت برخیز دیگر امیدی نیست

اما همچنان ماندم

راستی
فردا می آیی؟

فردا چطور؟

 

GK

فکر می کردم می شود

البته الان هم امیدوارم

اما یکطرفه است

نمی دانم شاید هم نباشد

اصلا انگار این من،منِ پنج ماه پیش نیست

انقدر شوق؟

روی صندلی کناریم نشسته بود

نشان می داد که اعصابش بهم ریخته است

شاید واقعا همینطور بوده

چرا انقدر شکاک شده ام؟

اما با این حال

فردا می آیی؟

فردا چطور؟

People

در کنارم نشسته بود

بغلم کرده بود

می گفت می توانی

می فهمیدم

می فهمیدم که غم های خود را کنار گذاشته و به اصطلاح مرا دلداری می دهد

من می دانم چقدر سخت است

وقتی خودت حال خوبی نداری

نمی خواهم سختش کنم

فقط همین

حال خوبی نداری

راستی

فردا می آیی؟

فردا چطور؟

DG

می خواهم یک اعتراف بکنم

در طی این سالها با گروه های موسیقی بسیار زیادی آشنا شدم
نمی دانم چند قطعه اما احتمال می دهم عددی بزرگ تر از 30000 باشد

از قطعات کلاسیک تا راک،متال،بلوز،جز،فولک و...

که البته این سبک ها خود زیر شاخه هایی دارند

برای مثال:سبک راک زیر شاخه هایی مانند پراگرسیو راک،آلترنیتیو راک،سایکدلیک راک و... را دارد.

اما اعتراف

سولو هایی که دیوید گیلمور می نوازد(در سبک راک) همیشه برایم یک پله بالاتر از سایر نوازنده ها بوده است.

دراگ را در Marooned مصرف کن.

KC

پرسید آینده را چگونه می بینی؟

گفتم مانند گذشته

لحظه ای صبر کرد

پرسید باز هم آن کار را کرده ای؟

لبخند زدم 

پرسید می خواهی ادامه بدهی؟

به کوبین فکر کردم

WHO

رنجت از چه بوده است جناب mansell؟

گفت خلق کن

خلق کردی

شاید تو ندانی

اما آن آهنگ ساز مجارستانی را به یاد داری؟

جناب mansell

کاش می توانستم رو در رویت باشم

بگویم درست است

زندگی کثافتی بیش نیست

جناب mansell

سوق می دهی به سوی او

DITRTO

الله اکبر 

 

Clint mansell