تاریکی مبهمی در ابتدا طلوع زرد عبث هرروزه مشهود است
مانند سردرد های مبهمم که مانند تنفس شده است
امروز در گودال گرداب کثافت زندگی غوطه‌ور گشته‌ام و چرا؟
چرا باید اصلا نوشت هنگامی که تمام این تقریبا چهارصد مطلب هربار با واژگانی متفاوت، شرح حال یکسانی را روایت می‌کنند؟
حیوان زمانی پَست بود
امروز آرزو
تبعید بزرگ
همچنان زندگی یک تبعید بزرگ است
"فرقی نمی‌کند که کجا باشی
این آسمان همیشه غم‌انگیز است"
بیگانه
"چه کسی می‌داند معنا این واژه چیست؟"
بیگانگی فقط تنهایی در کثرت نیست
بیگانه گاهی با درونش بیگانه است
همانند من که هر روز غریبه‌ای را در آغوش می‌کشم که نمی‌دانم کیست
حال که تمکین از مکان نیز دیگر امکان پذیر نیست
