VOIP

حس می‌کردم از وجودم زندگی عبور کرد
تو بند بند بودنم خورشید طلوع کرد
تو دشت طلائی پروانه‌ها یه دختر
میون بوته‌ها آروم گلارو بو می‌کرد
نگاهم می‌کرد دردها و رنج رفتن
احساس می‌کردم خوش‌بخت خوش‌بختم
نگاهم می‌کرد که زندگی چه زیباست
آروم آروم به خواب رفتم

The waves are washing over half forgotten memory

اینک فرار از تنهایی، تنها برای پُر کردن تنهایی نیست

اینک فرای فرار است و اگر امروز نیز تنها باشم، تنها به انتها می‌اندیشم 

اینک قداست تنهایی به حد کمال تقدس رسیده است و نباید ادامه داشته باشد

اینک منتهی تنهایی، تنها به انتها محتمل است و کیست آن طرد کننده که اضمحلال را خنده سر می‌کند؟

 

Action required

به آسمان خیره نمی‌شوی و به اعماق زمین می‌نگری

با پوزخندی که از حماقت خود بیزاری 

عمق زمین گورستان است

گورستان درد را به آغوش می‌کشد و انسان را رها می‌سازد 

بی‌آنکه دریوزگی عبادت را کند

 

Nuclear fission

گاهی اندوه رهایم می‌کند اما دیگر به آن اعتنایی نمی‌کنم 

آنقدر این بازی را تکرار کرده که دستش را خوانده‌ام

رها می‌کند و ناگهان مانند سیل سرازیر می‌شود 

بارها تلاش کردم که بتوانم شنا کنم

اما به قدری مهیب است که خالق قهار هم در آن غرق می‌شود 

چه می‌توان کرد؟

من که مخلوقی نفرین شده از مسمویت ذهنی خالقی عبثم

Could I laugh again

خسته از آنچه که بود و به‌خدا هیچ نبود

خسته از منظره‌ی خسته‌ی تهران در دود

Need to delete past host

روی گرداند و رفت 

به زیستن بعد از فاجعه فکر می‌کردم

تا به اینجا نیز بیهوده بود و از اینجا به کجا باید گریخت؟

من هنوز هستم 

من در درون من است 

چطور باید از خویش گریخت؟

ناممکن است 

این حقیقت بود که مرا از پای درآورد 

به راستی که آزادی هرگز وجود نخواهد داشت 

آنگاه که خویش از خویش بیزار است و خویش در خویش جای دارد

Bleeding Heart

زرتشت گفت چه بسا این قدیس پیر در جنگلش، هنوز نشنیده باشد که خدا مرده است

شاید خدا برای قدیس جدای از خدا بودن، تنها امید باقی مانده بود 

اما انسان باید در انتخاب امید نیز سنجیده عمل کند 

جنگل، کمتر واهی است

Did you drink your coffee

این اوان نیز سعی می‌کنم پیش و پس از کار، صرفا به خواب بروم

خواب آرامش است

خواب نبودن است

خواب پایان کثافت زندگی است 

خوشا مرگِ در خواب 

Something's Missing

حال اما در پس پرده ظلمتی آشکار است، که نور حقیقت از وسعت آن بیم دارد

 

این جمله را سالها پیش در خصوص وقوع واقعه‌ای گفته بودم

امروز اما وقعی به آن واقعه نیست

همینطور رمقی به وقع نهادن

 

PushNodes

هنگامی که جراحات از حدود خود تجاوز کند، روی آوردن به نفرت منطقی‌ترین عمل است

آن کَس که دَم از تحمل بیشتر می‌زند، هیچ از انسان و خود نمی‌داند 

اگر علتی سبب معلول باشد، عامل باید پاسخگو بشود

عامل عاجز است؟

پس نفرت حاکم